Nad Bokom kotorskom, kojoj nisu potrebni opisi jer ona samu sebe opisuje vanvremenski, stojiOrjen, najvisočija planina primorskih Dinarida, sa visinom od 1894 metara (Veliki kabao), koja zahvata predio iznad zapadne i sjeverozapadne strane pomenutog zaliva. Orjen zauzima površinu od 400 km2, i radi se uglavnom o surovom terenu, izgrađenom od krečnjačkih stijena. Burnom geološkom epohom, u kombinaciji sa klimom, pa iI manjim uticajem ljudskog faktora u odnosu na spomenute, stvoren je Orjen ovakvim kakvim ga danas vidimo.
Ledenodoba, imalojevelikuuloguuformiranjudanašnjegoblikareljefanaOrjenu. Izrazitorazvijensistemlednika, zakojisedokraja 19. vijekavjerovalodanijebiomoguć uovomdijeluEvrope, biojepristuannaOrjenu. Otomedanassvjedočecirkovi, kaoudubljenjaukojimaseledskupljao, zatimledničkedolinekojimaseledkretaokanižimterenima, idoloviiuvalenakojimasetaložiofluvioglacijanimaterijal.KlimatskekarakeristikeOrjena, poznatijesuidalekoodCrneGore, anajvišuslavudajemustatusnajkišovitijegmjestauEvropi, odnosnomjestuCrkvice, kojegodišnjeprimioko4 700 mmpadavina, štoukiši, štousnijegu. ZimesutakođezanimljivenaOrjenu, činjenicaotolikojkoličinipadavina, inadmorskojvisini, ukazujenavelikekoličinesnijega, koji čestoprelazipreko 3 metra.VelikiparadoksjetodaOrjennemapovršinskihvoda, igotovo čitavaplaninajenapovršinisuva, dokjakorazvijensistemjamaomogućavaoticanjekrozdubinuplanine, iizbijanjevodeubliziniobale, uodređenimslučajevimaiispodpovršinemora.Od podzemnih oblika reljefa jame su jako izražene, a među onima koje su do sada istražene najdublje su Khozi Dira (662 m), zatim Maglena jama (282 m), obje na Crkvicama, gdje su jame jako koncentrisane.
Pored geodiverzitetskog bogatstva, Orjen ne zaostaje ni sa sa svojim bogatstvom kada je biodiverzitet u pitanju sa obzirom da stoji na sudaru dvije biogeografske regije, mediteranske i alpske.
Pojavom ledenog doba, mnoge biljke i životinje, potiskivane iz sjevernih krajeva Evrope, povlačeći se pred ledom i surovim klimatskim uslovima, našle su svoje stanište na prostoru Balkanskog poluostrva. Nama su te vrste poznate kao glacijalni relikti, a jedan od njih ujedno je i simbol planine Orjen - munika (Pinus heldreichii), dvoigličasti bor, koji nastanjuje izolovane planinske vrhove, pojedinih planina na Balkanu, i dio južne Italije. Na Orjenu postoje čiste sastojine munike iznad granice bukve, koja se nalazi na 1500 mnv pa sve do samih vrhova. Od drvenastih biljaka, mogu se još sresti bukva (Fagus sylvatica), crni grab (Ostrya carpinifolia), bijeli jasen (Fraxinus excelsior), medvjeđa lijeska (Corylus colurna), crni bor (Pinus nigra), kao i još jedan relikt, tisa (Taxus baccata).
Od nižih biljaka, od kojih su mnoge po prvi put pronađene na Orjenu, tu su endemične hudika orjenska (Viburnum maculatum), koja naseljava otvorene krečnjačke terene, zatim veliki pelin (Salvia brachyodon) endem jugoistočih Dinarida, ograničen samo na jednom mikro lokalitetu na Orjenu, i još jednom na prostoru Pelješca (Hrvatska), zatim orjenska perunika (Iris orjenii), horvatov vrisak (Satureja horvatii) itd.
Među sisarima se izdvaja mala, ali pažnje vrijedna, reliktna i, po IUCN Crvenoj listi ugroženosti, ranjiva (VU) vrsta voluharice poznata kao dinarska voluharica (Dinaromys bogdanovi). Slabo istražena vrsta, dosta fragmentirane populacije, naseljava kamenite otvorenije livade iznad 1500 mnv. Prisutni su i vuk (Canis lupus), srna (Capreolus capreolus), divokoza (Rupicapra rupicapra), medvjed (Ursus arctos).
Do sada je od ptica registrovano 95 vrsta, sa potencijalom da se taj broj poveća budućim istraživanjima i monitoringom. Svakako se tu izdvaja gospodar visina suri orao (Aquila chrysaestos), koji gnijezdi na Orjenu, a na migraciji je registrovana još jedna velika grabljivica, orao krstaš (Aquila heliaca). Moguće je vidjeti i sitnije grabljivice kao što su kobac (Accipiter nisus), jastreb (Accipiter gentilis), vjetruška (Falco tinnunculus), i na seobi ugroženog stepskog sokola (Falco cherrug). Na jesenjoj seobi, nebo iznad Orjena prelijeću veća jata ždralova (Grus grus) na svom dugačkom puta ka močvarma sjevera.
Registrovano je i 7 vrsta djetlića, a među njima posebno mjesto zauzima planinski djetlić (Dendrocopus leucotos), rijetke i ugrožene balkanske podvrste (D. L. lilfordi) kao indikator dobro očuvanih bukovih šuma. Zanimljiva je i teško uočljiva najveća evropska sova, velika ušara ili buljina (Bubo bubo), kao i jarebica kamenjarka (Alectoris graeca) i lještarka (Bonasia bonasia), te veći broj ptica pjevačica. Među njima treba spomenuti dvije vrste lasta koje je moguće vidjeti samo u Južnoj Evropi a to su jedina stanarica kod nas, lasta litičarka (Ptyonoprogne rupestris) i selica, daurska lasta (Cecropis daurica).
Veliko bogatstvo Orjena, pretpostavlja se da postoji i kada su u pitanju gljive, insekti, što treba i da bude predmet budućih istraživanja.
Zbog značaja ovog područja za biodiverzitet, Opština Herceg Novi je 2009. godine donijela odluku o proglašenju regionalnog parka „Orjen“ što predstavlja početni korak u zaštiti ovog predjela.